Woensdag 16 april. Vandaag rijden we het tweede deel van de zuidelijke route. We vertrekken om 09.00 uur en rijden in één keer door naar Odemira, waar we de vorige keer gestopt waren. Het eerste doel is Cabo Sardão, een kustplaatsje met een vuurtoren. De kust is woest en rotsachtig en grote golven slaan op de puntige stenen kapot.

Op weg ernaartoe drinken we een kop koffie met wat lekkers erbij dat we in Odemira bij de Lidl hebben gehaald.

We parkeren de auto en lopen naar het strand waar een platform is gebouwd.

De eerste vogel die ik zie is een alpengierzwaluw, die ik probeer vast te leggen. De vogel zwenkt en zwenkt, maar uiteindelijk heb ik twee plaatjes, zelfs een met nestmateriaal.

Daarna ziet Marianne als eerste kuifaalscholvers op een rots zitten die we allemaal kunnen fotograferen. Ze hebben een prachtig groen en olieachtig verenkleed, een dunne snavel en een gele streep in de mondhoek. Er vliegen ook kuifaalscholvers rond boven de wilde golven in de baai.

We zien rotsduiven, die dus ook op de lijst komen. Het is wel even zoeken, maar Bert had ze voorspeld en ze zitten er ook.

Een ooievaar heeft zijn nest op een steile rots gebouwd. Lekker veilig tegen predatie van roofdieren.

Geelpootmeeuwen zijn er genoeg hier in Portugal.

Het landschap is er prachtig. De blauwe oceaan creëert grote golven die stuk slaan op de kliffen of op het strand. We maken er wat mooie plaatjes van en zoeken naar de blauwe rotslijster. Die laat zich niet zien, wel een prachtige kleine zwartkop, die op de vetplanten landt, zich even laat bekijken en dan weer verder vliegt. Geen foto ervan, maar wel van een kuifleeuwerik die nog net boven de vegetatie uitsteekt. We vermaken ons een dik uur in het zonovergoten landschap.

Dan is het kwart voor één en tijd voor een boterham voordat we doorrijden naar Almograve. Hier kun je aan het strand komen met de auto. We zien een jan-van-gent net achter de branding vliegen. Deze derdejaars vogel laat zich goed bekijken door onze verrekijkers. Een eindje verderop ontdekt Marianne een aantal steenlopers op de rotsen, dus weer een nieuwe soort.

De steenlopers komen heel dichtbij en vooral dit jonge exemplaar gaat er even goed voor staan.

Dick maakt nog een foto van mij bij Praya do Almograve. Daarna rijden we verder naar Vila Nova de Milfontes. Een prachtig dorpje met allemaal witte huizen met oranje daken en gele, lila of blauwe accenten. Vanaf een pleintje hebben we een mooi uitzicht op de oceaan en de kust. Yvonne ontdekt een volwassen jan-van-Gent die op de rotsen zit en op die rotsen ziet ze ook een drietal scholeksters, ook nieuw voor de lijst.  Ook nieuw voor ons was een nogal arrogante Portugees die zijn auto zo goed als tegen de onze parkeerde en daarna mij de schuld gaf, omdat onze auto met 1 band op de witte streep stond (maar wel recht). Hij vertikte het om zijn bolide weg te halen en had meer oog voor zijn gezellin, die van het type "foute" influencer was. Ik vertelde hem dat we gingen vertrekken en dat het risico van schade voor zijn rekening was. Dat maakte weinig indruk, dus ik heb de auto toch uit kunnen parkeren zonder de bolide van deze "prick"te schampen. Gauw vergeten, het was het enige iminder leuke incident met Portugezen, dus het ligt vast niet aan ons.

We gaan verder richting het vissersdorp Porto Côvo waar we met regen aankomen. Daar nemen we een kop koffie of thee met wat lekkers erbij in een klein Portugees café. We lopen nog even door het erg leuke dorpje, maar met de regen zijn we het snel beu. We stappen redelijk doorweekt de auto in en gaan terug naar Monte Horizonte waar we om 17.15 arriveren. Ik maak daarna direct maar het verslag, zodat ik dat niet vanavond hoef te doen.  
We eten weer bij Do Arco en daarna doen we weer wat spelletjes pesten. Deze keer zit het mij weer mee. Om 11.00 uur lees ik nog een hoofdstuk en daarna is het mooi geweest.